Okres zimowy to dla zawodników czas wolny od pracy. Bo nie ukrywajmy – jazda na motocyklu (nieważne czy spowodowana pasją czy nie) jest sposobem na zarabianie na życie. I mimo że, stawki w czołowej dziesiątce najbogatszych motocyklistów nie są aż tak wysokie jak u piłkarzy, a tylko nieliczni mogą sobie pozwolić na wakacje na Ibizie i luksusowy samochód, to wciąż motoGP cieszy się popularnością. Młodzieńcy marzą o dostaniu się do stawki, a ci, którzy już jeżdżą, chcą niczym osiołek podróżujący do Betlejem szturmem zgarnąć nagrody.
Od kilku lat Hiszpanie dzielą i rządzą w całym cyklu Grand Prix. W ostatnich sześciu latach to właśnie sześć razy wygrywali mieszkańcy Półwyspu Iberyjskiego, z czego aż czterokrotnie tytuł zdobył Marc Marquez. Najmłodszy w historii zwycięzca kategorii królewskiej, który szesnaście razy stawał na podium w jednym sezonie. Ze swoimi sześcioma tytułami depcze po piętach starszym. Chyba nie trzeba nic więcej dodawać. Nastaje era Marqueza...
Wbrew pozorom sporty motocyklowe nie są młodym sportem. Pierwsze wzmianki na temat „Formuły 1 na dwóch kółkach” ukazały się już pod koniec XIX wieku, ale dopiero w 1949 roku FIM (Międzynarodowa Federacja Motocyklowa) zorganizowała pierwsze motocyklowe mistrzostwa świata o w pełni zaakceptowanych zasadach. Oczywiście na przestrzeni lat reguły motoGP uległy wielu zmianom, pojawiły się nowe marki, a przez prawie 70 lat przez stawkę przewinęło się tysiące zawodników.
Pierwsze dwadzieścia lat to zdecydowanie dominacja Brytyjczyków – Geoff Duke, Mike Hailwood czy wreszcie genialny John Surtees, który jako jedyny zdobył tytuł mistrza świata w motoGP i Formule 1. Lata '66–'72 i '75 zostały podporządkowane pod Giacomo Agostiniego, genialnego Włocha, który jest najbardziej utytułowanym motocyklistą w historii mistrzostw. Przez kolejne sezony przeplatały się wygrane Amerykanów i Australijczyków. To smutne, ponieważ obecnie nikt już nie pamięta kiedy ostatni raz wygrał jakiś miłośnik Halloween. Od sezonu 2016 nie było w stawce żadnego zawodnika zza Atlantyku i nic nie wskazuje na jakąkolwiek poprawę w tej kwestii. Jednak skąd mieliby się wziąć nowi motocykliści skoro podczas 2013 roku w kalendarzu były aż trzy amerykańskie rundy, a od sezonu 2016 zawodnicy ścigają się już tylko na torze Austin w Teksasie. Czyżby to stanowiło słabość Amerykanów?
2001. 2002. 2003. 2004. 2005. 2008. 2009. Lata Rossiego. Kolejnego genialnego Włocha.
Komentarze
Prześlij komentarz